123
אידישע געשיכטע
אײך קײן טוי און קײן רעגען, ק״ן פעלדער קײן פרוכטבארע, װאדום דארט איז פארפיצעקט געװארען די שייצד פון די העאדען, שאול׳ס שילד, פיט א״< 5 גיס געשמירט. ױנתג׳ס בויגען האס זיך גיט אבגעשטע< 5 ט פאר׳ן בלוט פון גבורים, און שאוצ׳ם שװערד האט ק״נפאיצ זיך יצעדיג גיט געקעהרט. שאוצ און ױגתן, געיציעבטע און טײערע, ניט צוש״דט אין לעבען און טויט! נריג־ נער פון אדיצערם זײנען זײ געװען, און שטארקער פאר ?״בען. א, טעכטער פון ישראא! װײגט אויףי שאױצ׳ן, װאם האט אײך אין פורפור בעקלײדט, און אײערע קאײדער מיט גינגאצד בעפוצט. א, װי זענען געפאלען די העאדען אין פיטען דער ש 5 אכט, ױגתן אויףי דײגע הויכע בערג א דערשיצאנענער! װעה פיר פאר דיר, מײן ברודער יונתן! ביםט פיר געװען אזוי טײער! דײן ציעבע איז םיר טײערער געװען װי די יליעבע םון פרויען. א, װי זײגען די העילרען געפאלען, די װאפען פערצארען!
זיבעטער קאפיטעל•
דוד׳ם קעניגען.
( 1015 — 1055 פאר דער קריםטל. צ״מר.)
56 §. דוד און ירושליםן זײנע מלחמו־ת. נאך שאול׳ם טויט האט דאם פאלק ניט מיט אפאל אנערקעגט דוד׳ן פאר א סלך. װען דוד האט זיך אומגעקעהרט פון דעם לאגד פון די פלשתים אין זײן הײם, אין שטאדט חברון, האבען בלויז זײן אײנענע מחנה און זיינע שטאם־ברידער פון שבט יהודה איהם ערקלערט פאר א קעגיג, אבער די איבעריגע אידישע שבטים, איבערהויפט שאול׳ס א״גענער שבט בנימין, האבען אנערקעגט פאר זײער מלך שאול׳ם געזעצליכען ױיש, זײן איגנםטען זוהן .איש־בעל אדער איש־בשת. אויד אזא אופן האט דאם אירישע פאצק נעקראגען אין דערועלבער צײט צװײ מצבים: דוד׳ן אין חברון און איש־בעל׳ן אין דער שטאדט מחגים, אויך דער אנדע־ רער ז״ט ירח. עטליכע יאהר האט זיך נעצויגען דער קאפפוי צװישען .די חײ 5 ות סון די צװ״ געגנערישע מלכים און ז״ערע