אידײמע גע׳^יכםזנ
219
ירמיהו האט ביטער געשטראפט די דאזינע מענשען, װאם אםי 5 ו די צרות האבעז זײ ניט בעםער געמאכט. ביז זײנע לעצטע טעג האט דער פיעל־לײדענדער נביא ניט אויפגעהערט ?ערנען זײנע ברידער און פיהרען זײ אוים׳ן ריכטיגען װעג. ער האמ געזאגט, אז די ?״דען װאם זײנען געקומען אויפ׳ן אידישען פא?ק דארפען איהם ר״ן מאכען און אויםלײטערען, און דעמאלט װעט זיך גאט איבער איהם דערבארמען און װעט איהם אומקעהרען צו ז״ן אאנד. ירמיהו האט זיך ניט דערװארט אויך יענער בעםערער צ״ט: ער איז נעשטארבען אין מצרים.
די לאגע פון יהודה איז אצץ ערגער געװארען. נאך גדציה׳ם טויט האט ננוכדנאצר געשיקט אהין א שטדאך־אבטײלונג אונטער דער פיהרערשאפט פון נבוזראדן. דער גרויזאמער קריעגםפיהרער האט נענומען געפאנגען און אװעקגעפיהרט ק״ן בבצ נאך עטי^יכע הונדערט אידישע פאמייציען. יהודה האט פערלארען דעם נרעסטען און כעסטען טײ? פון איהר בעפעלקערונג. א םך נענענדען איהרע ז״נען אינגאנצען פארװיסט געװארען; איבער די אונבעװאוינטע ערטער פיצעגען אוט^ויפען װי 5 דע חױת. צװישען די חורבות פון ירוש 5 ים פ 5 עגט זיך בײנאכט הערען דאס וגאיען פון שאקאילען, די הױת פון מדבר. די אידישע מיצוכה איז אונטערגעגאנגען, אבער דאס צושפר״טע אידישע פא 5 ק איז לעבען געבי 5 יבען. עס איז איהם נאך בעשערט געװען בעפר״ט צו װערען פון ג?ות און זיך אוכד קעהיען איז ז״ן א״גענעם ?אנד.
דרײצעהנטער קאפיטעל•
גלות בבל.
( 537 — 586 פאר קריםטל. צײטי)
91 §. די אידען אין בבל. נאכ׳ן חורבן ירושלים איז דאס אירישע פאי^ק געװען אין סכנה אונטערצונעהן. די גרעסערע העלפט םון ריזען פאלק, װאס האט נעלעבט אין מלכות־ישראצ, אדער די עשרת השבטים, איז נאך י^אנג צוריק, אין דער צײט םון אשור׳ם