תננאמ
כיש, װעצכע זײנען געשריבען געװארען פון אידען אין ײיידח אדער מצרים, אין די 5 עצםע צװײ הונרערם יאהר פון דער אי• דישער מצוכה, און װע 5 כע זײנען ענג פערבונדען מיט דער ביב־ ?ישער ליטעראטור. די דאזינע װערק זײנען בעװאוסט אונטערן נאמען אפאקריפען, אדער ״בעהאיצטענע שריפטען״.
די אפאקריפען בעשטעהען פון: ' 1 ) םפר ה״מונאיש, װאו עם װערט דערצעהיצט װענען די מיצחמות פאר יהודה׳ם בעפרײאוננ פון סירישען יאף; 2 ) מש&י יהושע בן־םירא; 3 ) יהורית,
װאו עם מעדט בעשריבען די העיצדענטהאט פון א אידישער פרוי יהודית, װעיצכע האט גע׳הרג׳עט דעם באבײצאנישען קריענםפיה־
רער האיצאפערנעם און האט דערמיט גערעטעט יהודה ; 5 ־ 4 )
מאראצישע ערצעהיצונגען טוביה און שושנה; 6 ) חכמת ש 5 מה און אײניגע אנדערע םפרים. א ט״צ פון די דאזיגע װערפ איז נעשריבען געװארען יצכתחייצה אין הענרעאיש, נאר שפעטער זײנען די העברעאישע אריגינאצען פערצארען געגאנגען און עם זײנען נעבציבען נאר די גריכישע איבערזעצוננען פון זײ. איי־ ניגע אפאקריפען זײנען מיט ז״ער גײסט זעהר נאהנט צום תנ״ף (צום בײשפיע?, די ערשטע טײיצען פון ״חשמונאים״ און ״משיצי בן־םירא״), נאר די חכמים האבען זײ ניט אר״ננענומען צװישען די הײ 5 יגע שריפטען, װ״ל זײ זײנען נעשאפען נעװא־
רען אין א שפעטערער צײט.
זיבעטער קאפימעל.
פון חורבן ירושלים ביז דעם אױפשטאנד פון בר־כוכבא
— 70 י$ד.ר)
44 §. ױחנן בן־זכאי. װען די אידישע מאוכה האט גאף עקזיםטירט און האט נאף געקעמפפט מיט רוים פאר איהר זעצבםט־ שטענדיגק״ט, האבען די מײטזיכטיגע גײםטיגע פיהרער פון פאיצס פאראױםגעזעהן אז דאם פאטערצאנד װעט שנעא אונטערגעהן• םונדעסטװעגען האבען זײ ניט פערצארען דעם מוט און האבען נע־
• 4 *