ק 9$ יס 9 1
נאכן עװעקציען זיך םרן די שטזןטישע זומער-וײינעו/
איז דאם הױז א פאר װאכן לײדיק-געשטאנעןל כמעט גצװען נישט באוװינט; א רויטציגלדיקם מיט א שטיציקן רויטן דאך, האט דאס נישט גאר גרויםע הויז׳ ײי א ה אן ׳ װאם זיצט אויף א םטויג הײ ׳ אראפגעקוקט םדן שטיץ בארג איבערן טײך צו דער שטאט אראפ. און אז פדן טײך האט זיך נאר נישט גע־ הויבן דער אזוי אפט געדיכטער נעפל, האט דארט דאס הויז מיט דער טונקעלער װעלדער־װאנט הינטער זיך - האלב־רונדיק - זײער געלאקט דאם אויג מיט זײן נידעריק׳גארנדיקער רױטער ליכטיקײט אין ים פון גרין. ס׳האט אהער געאטעמט מיט װאלד-רויקײט.
און ס׳איז דארט ׳ אויפן בארג ׳ טאקע שטיל־געװען.
אײנער אליין, װי אמאל אדמ אין גן-עדן ׳ איז דער אל- טער לעמקע מיט א געלאטענעם טראט ארומגעקראכן צװישן די זיך שװער צו דער ערד־בײגנדיקע אויבסט-בײמער • ג ד.ויך ׳ מאגער, מיט א װײםער בארד, אנגעטון אין לײװנטענע הױזן און א װײס מיצל אויפן קאפ ׳ האט ער אױםגעזען, װי אײנער פון אבהם-אבינוס צײטן; קײנמאל זיך נישט געאײלט ׳און קײנ- מאל נישט לײדיקגעגאנגען, שטיל מיט א ריטל נאכאנאנד אפ• געטריבן די צװײ קי פון די אויבסט-בײמער, און אז א קו האט לסוף נאך א שמאגע אװעקגעבויגן דעם קאפ מיטן 'גאװערדיקן מױל מיט א מו-ו-ו'...- און װײטער געװאלט אכלען פון בוים ׳ האט ער צום ריטל נאך צוגעלײגט א;
5